دفترچه یادداشت

دم غروب که می شود،بچه های مدرسه کوچه پشتی کنار هم جمع می شوند تا مشقها شان را با دل واپسی هاشان قسمت کنند.آنها تا هوا روشن است می نویسند،تاریک هم که می شود زیر نور چراغ کوچه هنوز می نویسند.آنها آنقدر گرم نوشتن اند که آمد و رفت بادهای سرد پاییزی را نمی فهمند.این راه بسته را در گرماگرم نشستن شان رهگذرها هر روز می بینند و به رویشان نمی آورند. 

دل نوشت:نیره نورالهدی

وقتی با خدا حرف می زنیم،او می شنود به نوری که از وجودش در وجودمان به ودیعه گذارده است،به تکه روحی که از وجودش در وجودمان دمیده است.خدا زیباست و زیباییها را دوست دارد.طبیعت را زیبا آفریده،دشتها را وسیع،دریاها را بی انتها،برگها را سبز،درختان را استوار،آب را گوارا و زنده،شهادت آب را بی صدا،همه هستی را هدیه کرده است به وجود،به کائنات و اینهمه برای انسان آگاهی را فریاد می زند.او را سپاس برای اینهمه شعر و شعور.برای روشنایی که در درونمان به امانت گذارد.خدایا تو را سپاس

نیره نورالهدی 

شاید بودن پرده سفید و تخت بدون بالش کودکی هایم،فضای اتاق را کمی سرد کرده باشد.یا در راهرو که می آمدم،دستم را در دستان مادرم بهنگام دیدن سرنگها می فشردم و ترس و واهمه سراسر وجودم را یخزده می کرد،اما گرمای دستانت را که برای باز کردن مهربانانه گردنبندم جهت معاینه حس کردم،تمامی ترسها را بدست فراموشی سپردم:آنوقت در آن اتاق تنها صدای تو بود و یک دنیا آرامش که در نگاهامان خانه کرده بود.

عکس نوشتی به یادگار برای دوست عزیزم"دکتر زهرا فرزاد عزیز"-نیره نورالهدی.4 شهریور 91

خداونــد شبـــان منست

مسیــح علیه السلام

"خداوند شبان منست:این جمله طلسم شکن همه وهم هاست،یک داستان بلند زندگی در پیرنگش نهفته دارد.حقیقتی که تنها پیامبران و انسانهای خاص توانایی درکش را دارند.

نیره نورالهدی"