دفترچه یادداشت

پس از نوشتن بخش دوم این نوشتار، دوستی ایراد گرفته بود:

ـ دقیقا اعتراض من در این است که چرا دیگر نمی شود با ادبیات مکتب قدیم داستان نوشت؟ می شود به هزار و اندی روش داستان نوشت و هر داستان خواننده خاص خود را داشته باشد.

در باره گفته این دوست، باید بگویم من هم معتقدم داستان را می توان به هزار و یک روش ـ شاید هم بیشتر ـ نوشت. اما داستان ـ چه بصورت کلاسیک یا مدرن ـ دارای یک تفاوت ساختاری و بنیادی با دیگر انواع ادبی است. همان تفاوتی که داستان «داش آکل» صادق هدایت را ـ با این که به ظاهر داستانی کلاسیک است ـ نه تنها از قصه‌های حماسی و پهلوانی شاهنامه؛ که از داستان های کلاسیک جدا می‌کند و به آن وجه خاصی می بخشد. [در متن اصلی به این داستان به عنوان نمونه ای از داستان ایرانی بیشتر می پردازم.] ....

از آنجا که دو بخش پیشین این مبحث را با مقدمه آغاز کردم، این بخش را نیز با پیش درآمدی آغاز می کنم، با این انگیزه که بیشتر به مطالب کلی و مهمتر به دیدگاه و انگیزه ام از طرح این مباحث بپردازم.

یک بار ـ شاید هم بیشتر ـ گفته ام، هر گاه داستان خوبی می خوانم، نکته های مهم و البته ويژگی آن داستان را برای خودم یادداشت می کنم. آنوقت این نکته های اساسی را دسته بندی می کنم، که ببینم کدام ويژگی با هم مشترکند....

یادداشت یکی از بازدیدکنندگان کانون ادبیات  داستانی-بر پای قسمت دوم آنالیز داستان:

درود
من همونطور که به قسمت اول این مقاله اعتراض داشتم به قسمت دومش هم اعتراض دارم:
مساله اینه که دیدگاه نویسنده مقاله صرفا یک دیدگاه پست مدرنیستیه...

۱-پاسخ نویسنده معاصر"علیرضا عطاران(آرام) :

 خانم نورالهدی؛ با عرض سلام و خسته نباشید.

همانطور که خواسته بودید و من هم قول داده بودم، مطالبی را در باره اعتراض آن دوست نوشتم که برایتان می فرستم...

۲-ادامه جدید گفتگو...

دشوارترین کار ساده‌نویسی است و ساده‌ترین کار پیچیده نویسی ....

(با سپاس از نویسنده محترم برای ارسال این مطلب به کانون ادبیات داستانی)...بخشهای دوم و سوم را در پستهای آینده بخوانید.سپاس...

مهارتهاي نويسندگي و خلق داستان

عشق و تعهد دو مقوله ايست كه مي تواند در خلق ادبيات داستاني و كلا در نويسندگي موثر باشد.يك نويسنده در جهاد فرهنگي بايد به مثايه ي يك سرباز باشد.بسياري از محدوديتها و دردها را براي خود  متحمل شود. و آنها را بشناسد و نسبت به آن متعهد باشد.اگر نه اين باشد و نه آن هيچ وقت ادبياتي شكل نخواهد گرفت.

*تجربه و لمس كردن هستي و واقعيات پيرامون آن قدرت توانايي نويسنده را افزايش مي دهد.تجربه بي واسطه.

*روانشناسي/يكي از مهمترين لازمه هاي نويسندگيست...