همین جا کنار من» اولین تجربهی داستاننویسی نیره نورالهدی شامل دوازده داستان کوتاه است که به تازگی توسط نشرآهنگ قلم در۱۲۳ صفحه و تیراژ هزار نسخه منتشر شده. عنوان داستانهای این مجموعه بدین قرار است:گیاه محض، انعکاس زرد،همزاد،کفش های خاکی،به رنگ عقیق،پژواک هی نیمه جان، همین جا کنار من، زمانی برای رسیدن، دستهایم را برای همیشه نبند، تا بی کرانگی یک بوم، تقلا.
«همین جا کنار من» با توجه به این که نخستین کار این نویسنده محسوب میشود، اثری نسبتا قابل قبول به شمار میآید، با ظرفیتهایی که اگرچه میتوانستهاند گسترش بیشتری در کتاب بیابند؛ اما در شرایط فعلی نیز به خلق مجموعه داستانی انجامیدهاند از نظر زبانی یک دست واز لحاظ ساختاری درحدی مطلوب که نشان از تلاش نویسنده برای دست یافتن به زبانی یکدست در کلیت اثر دارد. از این منظر اگر بعضی توصیفات اضافه در این مجموعه صرف نظر کنیم، با اثری قانع کننده روبهرو خواهیم شد.
اگر چه راوی داستانها و حتی زاویهی دید این داستانها با یکدیگر متقاوت است، اما از جنبههایی راوی این داستانها بهنظر شخصی واحد و برخوردار از دلمشغولیهایی همانند جلوه می کند؛ به همین دلیل پر بیراه نیست که اگر این داستانها را همانند قطعههای یک پازل در نظر گرفت که به هم مربوطند و حتی شاید بتوان «همین جا کنارمن» را یک رمان تقریبا زنانه محسوب کرد که به دوازده قسمت تقسیم شده است، البته بهشکلی ظریف هر بخش آن توسط کسی روایت میشود.
خانم نورالهدی سعی کرده با دراختیار گرفتن زبانی کم و بیش موجز، بدون آنکه خواننده را خسته کند با توصیفات کم ولی به جای خود اورا به دنیای داستانهای خود دعوت کرده و با آنها همراه کند. وگاه مخاطب را به گذشته های دور وشاید دوران کودکی ها برده و به خاطراتی نوستالژیک گریزی بزند ولی در عین حال این روزگار را هم فراموش نکرده وکمی ها ودرد ها ورنج ها را با خوشی ها در هم آمیخته ومجموعهای به نام «همین جا کنار من» خلق کرده.
در این اثر نویسنده با نگاهی شاعرانه که گاه یادآور عرفان خاص سهراب سپهریست و با زبانی که نوشته های بیژن نجدی را تداعی می کند، بهپیرامون خود نگریسته و آن را با تخیل خود آمیخته است. در این داستانها شخصیت هایی متفاوت و ازطیفهای گوناگون سنی، فکری و اجتماعی میتوان یافت؛ از کودکی در یک اتاق که هم خانه، هم حمام و آشپز خانه است، خبرنگاری که می رود تا اولین سفرکاری را انجام دهد وولی آخرین سفرش می شود همه وهمه شخصیت هایی هستند قابل لمس و دست یافتنی. محدود نشدن نویسنده و پرداختن به شخصیتهای گوناگون، نشان از شناخت او از پیرامون خود دارد و این که اساسا سعی کرده مشاهده گر خوبی باشد.
همچنین باید اشاره داشت به اینکه نویسنده با قلم زنانهی خود در زمینههای مختلف ظرافتی ویژه را به کار برده و حتی میتوان گفت در «همین جا کنار من» با داستانهایی مارکدار و زنانه سرکارداریم ولی این مسئله به کلیت مجموعه داستان لطمهایی وارد نمی کند و آنجا که لازم بوده، به خوبی از عهده پرداختن به روحیات شخصیت های مرد برآمده.
بیشتر داستان های این مجموعه از زمین شروع می شوند ودرپایان به ماورائ ختم می شوند ویا حد اقل نظر دارند. اخلاقیات دستمایهی بیشتر داستان هاست، دوستی، محبت، نگاه به گذشته در جای جای داستانها دیده می شود.اما چیزی که در بیشتر داستان ها دیده می شود مسئله تنهایی انسان امروزی است، چنانکه گویی نویسنده در جای جای این مجموعه، تنهایی انسان امروزی را جار می زند.
مد و مه- اردیبهشت ۱۳۹۲
برچسبها: ادبیات داستانی جوان, ایوب بهرام, مجموعه داستان «همین جاکنارمن» نوشتهی نیره نورالهدی, نقد مجموعه داستان همین جا کنار من اثر نیره نورالهدی, نقد کتاب, نیره نورالهدی, همین جا کنار من