شطح/نقد عکس:"پریدن و نشستن" نیره نورالهدی"
جمعه بیستم اردیبهشت ۱۳۸۷
پرزدند- یکی یکی آمدند ...
با فاصله های مناسب نشستند روی این تنه ی درخت-راستی این تکه چوب- در اعماق این دریاچه آرام به کجا متصل است که اینگونه سر پاست؟حتما زمانی ریشه در خاک آب نگرفته ی این بستر داشته است.این تکیه گاه باید می بود تا این پرندگان دریایی برای لختی آرامش روی آن به این زیبایی سکون یابند.این درخت باید پیر می شد تا اینگونه بشکند-بشود زمینه برای بستر رودخانه.داستان آمدن این پرندگان ریشه در سرزمینهای دور دارد-مهاجرت از دوردستها-پیوسته در پیرنگ -هماهنگ در گره به گره نشستن-از راست به چپ هر کدام نگاه هایشان مانند زنجیر به هم وصل-اگر یکی از آنها این توازن را با پریدن بر هم زند-حلقه ی وصل داستان پریدن و نشستن را سخت گسسته است-حتی انعکاس این نشستن زیبادر آب آرام را هم برهم زده است.از راست به چپ آخرین پرنده زل زده به نگاه دوربین روبه رویش درست مانند پایان هر داستان که زل می زند به خواننده اش که در پایان داستان غرق شده است.